Op dinsdag 3 februari zijn we weer naar de verloskundige geweest (Marlies + stagiaire). De bloeddruk was 130/75, dus prima, en de ligging ook nog steeds goed (hoofd naar beneden). Je was nog niet volledig ingedaald, maar de verloskundige kon het hoofdje niet meer uit het bekken drukken, dus dat is gunstig voor het geval de vliezen breken (hoef je niet plat te gaan liggen). Omdat je ‘vast ligt’ kun je niet meer met het hoofdje naar boven draaien. Je kan nog wel om je as draaien, bijvoorbeeld met het ruggetje van links naar rechts en met de armpjes en beentjes van rechts naar links. Ook hebben we gevraagd wanneer we de verloskundige moeten bellen. We moeten direct de verloskundige bellen als de vliezen breken en je in het vruchtwater hebt gepoept of (indien de vliezen ’s nachts breken) pas de volgende ochtend als het vruchtwater helder van kleur is, als mama één uur lang om de drie tot vijf minuten weeën voelt, als ze plotseling veel bloed verliest, of gewoon als we ongerust zijn.

Op dinsdag 17 februari moeten we weer voor controle naar de verloskundige, maar van Marlies en de stagiaire mag je deze week al wel komen, want ze hebben dienst en wel zin in een bevalling. En per vandaag hebben Dion, Kirsten en Jarmo er een dochter en zusje bij: Robin.

Op donderdag 5 februari zijn opa en oma Oosterkamp weer wezen helpen in de huishouding. Alle luxaflexen zijn onderhanden genomen. Het huis is nu brandschoon.

Op vrijdag 6 februari zijn Josette, Nicole en Monique van de zwangerschapsgym op de thee geweest. We hebben lekker zitten te ouwehoeren over alles wat maar met de zwangerschap te maken heeft.

Op zaterdag 31 januari hebben we ook voor het eerst in een bed op klossen geslapen. Het bed is nu 70 centimeter hoog, dus je hebt bijna een krukje nodig om in bed te stappen. Opa Oosterkamp heeft geholpen met de hele operatie. Papa en opa zijn er nog twee uur zoet mee geweest.